Aankondiging

Samenvouwen
Nog geen aankondiging.

Kerstgevoel

Samenvouwen
X
 
  • Filter
  • Tijd
  • Weergeven
Clear All
nieuwe berichten

    Kerstgevoel

    Tegen de Kerst val ik altijd even stil. Mijn gedachten gaan dan terug naar mijn jeugd. We woonden aan de rand van Haarlem, dat ‘Schoten’ heette. Onze buurt grensde aan een weiland dat uitkeek op de dijk naar Spaarndam. Ook al was Schoten toen al door de stad Haarlem geannexeerd, voor stadsmensen bleef het een dorp. Er ging een autobus van en naar de ‘Grote Markt’ in Haarlem, maar als je geluk had kon je voor nop met de bokkenwagen van boer Dijkzeul mee als hij ook die kant op moest.

    Op werkdagen liepen de kinderen op klompen en ik kreeg er met Sinterklaas ook een paar, die ik uit kwaadheid stuksloeg omdat ik er niet mee kon voetballen. Moeder vond het zonde en huilde dat ik het bij de pastoor moest opbiechten. Ik biechtte het met tegenzin!

    Op Zondag begaven alle parochianen zich op glimmende Lakschoenen naar de ‘Onze Lieve Vrouw van Zeven Smarten en H.Bavo’. Deze kerk werd door ons ‘de bollenschuur’ genoemd vanwege de lelijke bouwstijl. In het middenschip zaten de mannen en vrouwen van elkaar gescheiden. Vrouwen rechts en mannen links. Jongens mochten altijd op het balkon naast de organist zitten. Van boven af kon je mooi op de meisjes kijken! Ze hadden allemaal een strik in het haar. Mijn favoriete meisje (toen al) heette Ma-ria. Ze droeg zilveren oorbelletjes.

    Tour de France renner Adrie Voorting kwam ook wel eens boven zitten. Hij straalde in mijn ogen dan wel de heilige Jozef uit, maar van mijn Maria moest hij afblijven! Na de Mis staken de mannen op het kerkplein een sigaartje op en ik was tuk op de sigarenbandjes. Het was echt zondag!
    Kerstmis in Schoten betekende altijd een volle nachtmis. Mijn moeder nam meestal een klapstoeltje mee, dan hoefde ze ook geen plaatsgeld te betalen. Na de voorstelling die wel anderhalf uur duurde, werden we gezegend met een gigantische wijwaterkwast. Daarna begaven we ons op een holletje naar huis om plaats te nemen achter de versierde kersttafel. We aten krentenmik met spijs en roomboter! Als vader dan zijn mondharmonica uit de la pakte en ‘stille nacht, heilige nacht’ blies, neurieden we met volle mond, devoot mee. Het was echt Kerstmis!

    Eén keer ging het helemaal mis en dat zal ik nooit vergeten. Datt was toen oma ons een kerststal cadeau deed. Ze had de beeldengroep zelf, met penseel een kleurtje gegeven. Monnikenwerk! Het viel mij op dat de herders, koningen, Jozef en Maria er zo lekker warm gekleed bijstonden, terwijl het kindje Jezus slechts in een lendedoekje lag. Om het Godskindje te verwarmen dacht ik er goed aan te doen een brandend kaarsje in de stal te zetten.
    Dat had ik niet moeten doen, want het gortdroge dak van de stal vatte direct vlam en in een zucht stond de hele huiskamer in lichterlaaie. Brand, Brand, Brand! Schreeuwde moeder. Gelukkig was daar mijn vader die erger wist te voorkomen door vlug een klaarstaande emmer water over de vuurzee te smijten. Ik kreeg voor mijn pyromanie een fikse draai om de oren en moest voor onbepaalde tijd de kelder in. Weg kerststal, weg kerstgevoel!

    Ondanks mijn pyromanische verleden sloot ik me later aan bij de jongens uit de buurt die na de feestdagen op de vuist gingen met leeftijdsgenoten uit omliggende buurten. Het ging erom zoveel mogelijk bomen bijeen te vergaren voor de kerstboomverbranding. De strijd liep soms zo hoog op dat er een wijkagent aan te pas moest komen om de gemoederen te sussen. De kerstboomverbranding zelf gaf zo’n heerlijk warm gevoel!

    In mijn wielertijd, moest ik met Kerstmis de ‘Grote prijs Martini’ rijden in het sportpaleis van Antwerpen. In die fameuze circustent werd tijdens die meeting door een priester de Heilige Mis gelezen. Het bracht de onderlinge verstandhouding tussen de renners tot verbroedering. Voor even maar, want na de plechtigheid laaide de strijd weer in volle hevigheid op. Ik won en dat voelde zó goed!

    Wat er dit jaar met kerstmis op de plank ligt?
    Naar de nachtmis gaan en op een holletje naar huis om aan te schuiven aan de gedekte tafel met: Krentenmik met spijs en… roomboter. Het fijne kerstgevoel herbeleven van een Janneman als kleine koter!

    Vrolijke feestdagen, wielervrienden!
Bezig...
X