Aankondiging

Samenvouwen
Nog geen aankondiging.

In volle vaart

Samenvouwen
X
 
  • Filter
  • Tijd
  • Weergeven
Clear All
nieuwe berichten

    In volle vaart

    Wij zijn wielrenners. Dat is de mooiste sport die er is! Vind ik. Maar, o.k. als men naar sommige voorbij trekkende coureurs kijkt met hun verkrampte gelaatsuitdrukking. Of als men de gepijnigde gelaatstrekken van pedalerende meiden op een voor hen te smal zadeltje aanziet, dan zou je kunnen zeggen; Dat kan niet aantrekkelijk zijn.

    Mijn zwager trekt het fietsen niet, hij doet aan sportvissen, dat is leuk. Vindt hij.
    Trots weet hij te vertellen dat zijn carbon hengel kostbaarder is dan mijn racefiets.
    Sportvissen is volgens hem zelfs net zo zwaar als wielrennen omdat de max. hartslag van een hengelaar soms net zo hoog kan oplopen als die van een tourrenner in volle sprint.

    Waarom trekken we er samen niet eens op uit om te vissen? Vroeg hij hoopvol.
    Na lang aandringen kreeg hij me zover dat ik de carbon hengel die wereldkampioen Tiemen Groen mij als dank voor het aanwezig zijn op zijn huldiging had geschonken van stal haalde om een dag met hem te gaan vissen op een “speciaal stekkie”.
    Laat het maar aan mij over, hoor! We gaan naar Het Groene Rak aan de trekvaart. Voegde hij er aan toe.

    Het was inderdaad een aantrekkelijk plekje daar aan die historische Leidsevaart tussen Haarlem en Leiden.
    Mijn zwager kreeg doorlopend beet en trok herhaaldelijk een visje op de kant.
    Zelf zat ik er maar tandenknarsend bij, want niet één keer ging mijn dobbertje onder. Voeg daar aan toe dat een overijverige politieagent me sommeerde te stoppen omdat ik niet in bezit van een visvergunning was en dat ik urenlang mijn mond moest houden van mijn zwager en ook geen platte stenen over het water mocht laten zeilen, dan begrijp je dat mijn verlangen naar de fiets steeds grotere vormen begon aan te nemen.
    Met regelmaat van de klok trokken er wielrenners langs en om niet herkent te worden keerde ik hen dan schuldbewust de rug toe. Jan van der Horst niet trainen, maar vissen! Foei.
    Pas na lange tijd vervelen klaarde mijn gezicht enigszins op omdat mijn zwager niets meer ving. Wat hij ook probeerde, niets mocht baten. Geweldig om hem zo te zien martelen met ander aas en nog lichter vissnoer. Dat gehannes met het materiaal herkende ik helemaal van wielrenners in tijden van vormcrisis!
    Diep teleurgesteld pakte hij uiteindelijk zijn visspullen in, maar bij het verlaten van de stek passeerden ons net twee luid pratende coureurs waarvan ik het geluid van een bekende stadgenoot meende te horen. Dik? Riep ik hem na. Bingo! Dikkie Schouten draaide zijn hoofd naar mij toe, raakte daardoor van de weg en reed pardoes de trekvaart in.
    Schaterend van het lachen trok ik hem op de kant. Mijn morrende zwager bracht de drenkeling naar huis alvorens eerst mij thuis voor de deur te hebben afgezet.
    In het schuurtje smeet ik het carbon relikwie van Tiemen in een hoek en pakte met een flink portie napret mijn racefiets(merk Trek) om in volle vaart een sprintje te trekken langs de Haarlemmertrekvaart. Nee, in vissen heeft Jan dus geen trek meer!
Bezig...
X