Aankondiging

Samenvouwen
Nog geen aankondiging.

Mémoires van een Wielerverzorger van Jef D'Hont

Samenvouwen
X
 
  • Filter
  • Tijd
  • Weergeven
Clear All
nieuwe berichten

    Mémoires van een Wielerverzorger van Jef D'Hont

    Ik heb van het Pinksterweekend geprofiteerd om dit boek helemaaluit te lezen, en ik ben eerlijk gezegd nogal ontgoocheld. Vooreerst staat er relatief weinig nieuws in (wat geeft het of Ris nu 60 of 64 hematocriet had, we wisten al lang dat hij heel veel had!), en verder staan er toch nogal wat vergissingen en incoherenties in...

    Een paar voorbeelden. Ik wil best aannemen dat Beheyt D'Hont bij het Kampioenschap van Vlaanderen (der niet aangeslotenen ofte onderbeginnelingen?) in 1957 de weg afsneed en gedeklasseerd werd, maar het is wel nogal grof als D'Hont ons probeert wijs te maken dat Beheyt hem dat opnieuw geflikt heeft bij de liefhebbers in 1963 (inderdaad, toen was Beheyt net Wereldkampioen geworden bij de profs)...

    Verder is het uiteraard ook een jaar ernaast als hij schrijft dat in die fameuse Alpe d'Huez rit uit 1978 van de Pollentier-peer historie "Eddy Merckx definitief door het ijs zakte" (p 194). Merckx was toen immers al gestopt en als sportdirecteur van C&A aanwezig in die Tour...

    Zijn bewering dat Riis op eht einde van de Tour 1996 zo onmachtig was door een teveel aan epo, testosteron, groeihormoon dat Ulrich maar aan te vallen had om hem in het verlies te rijden (p 76-77), is ook met een korreltje zout te nemen. Ulrich was in de eindfase van die Tour inderdaad beter dan Riis, maar Riis werd toch nog vierde, op een goede twee minuten van Ulrich, in de tijdrit op de voorlaatste dag. Dus zo afgepeigerd zal hij wel neit geweest zijn...

    Ook zijn stelling dat dr Alexander de "eerste sportdokter" was (p 121-122), is bepaald aanvechtbaar, vermits Rik Van Looy zicl al van midden de jaren vijftig door ene Dr Claes liet begeleiden.

    Ondertussen hebben we nog de tegenstrijdigheden in zijn verhaal over Ulrich spoot zelf in en daarna weer niet). Ook zijn verhalen over alcoholgebruik slaan de bal serieus mis (p 207-209. Ik weet niet of de renners vroeger al dan niet bier dronken, maar in het Tourreglement uit de jaren vijftig was wel voorzien datze aan tafel recht hadden op wijn (bij het avondmaal en bij het ontbijt). En Anquetil was nu toch ook zo geen geheelonthouder.

    Als ik nogal grote fouten vind in de controleerbare zaken, heb ik het altijd moeilijk om het waarheisdgehalte in te schatten van wat ik neit kan verifiëren.

    Zijn verhaal over amfetamines is trouwens ook niet erg coherent. Als je daarvan twee dagen moest recupereren, hoe losten de renners dat dan op in het gebergte, met meerdere zware bergritten na elkaar? OK, er waren soms spectaculaire inzinkingen, maar dat was eerder uitzondering dan regel. waren dat dan allemaal zo een superverwerkers van amfetamines?

    Zijn verhaal over het WK stayeren in 1963 is op dat gebied trouwens veelzeggend. Hij werd in de reeksen uitgeschakeld omdat hij amfetamines had genomen en daarvan nog niet hersteld was toen de laatste tien km de volgende dag gereden werden (p 124-125), maar hadden de anderen dan de vorige dag niets genomen, of waren die er opnieuw weer zo goed tegen bestand? Hij heeft trouwens niet opgegeven, maar eindigde 6de (op 7) op een vijftal ronden van winnaar De Loof. Misschien gaf hij op in de herkansingen, maar daaraan nam hij volgens mij niet eens meer deel.

    D'Hont "fietst' trouwens vlot over een paar lacunes in zijn carrière heen.Hij was duidelijk heel sterk als piepjong ventje (ik vermoed dus bij de neit-aangeslotenen), kwakkelde eerst wat als nieweling alvorens in 1959 derde te worden in he BK (voor Jokke Wouters) en kende dan een vrij goed begin bij de liefhebbers (onder meer winnaar van een van de afwachtingswedstrijden van de Omloop Het Volk), alvorens volledig weg te deemsteren. Immerds in 1962 en 1963 won hij respectievelijk één en drie wedstrijden. Dat zal wel de reden van zijn stayersavontuur geweest zijn... Stayerscarrière die minder glorieus was als hij laat uitschijnen. Hij won weliswaar een wedstrijd in Rocourt ter gelegenheid van een België-Duitsland, warin De Loof inderdaad opgaf, maar zelf gaf hij dan weer in het BK op. Zijn selectie voor het WK was niet zozeer aan zijn schitterende prestaties te danken, maar wel aan hett feit dat Belgiê toen maar drie liefhebber-stayers had, en het WK was toch in eigen land...

    Als ik dat allemaal zo bekij, stel ik me de vraag of hij dan toch niet meer "gesnoept" heeft van verboden producten als hij zelf toegeeft.

    Zijn morelen normen zijn trouwens ver van hoogstaand : de historie met de gestolen doktersvoorschriften (p 110-120), waar hij er toch, net als een doosje pillen voor zich houdt, zijn raad aan Ulrich om notabene zijn eigen ploegmaat Ris aan te vallen, zijn diverse avontuurtjes (je vrouw bedriegen met de vrouw van een van de renners die je verzorgt, dat is pas echte klasse), zijn verwijt aan Godefroot dat die de epo-uitgaven van Ampler, die met dat product bij Telekom was begonnen, niet wou terugbetalen, zijn voor mij veelzeggend.

    Na het proces van D'Hont gemaakt te hebben, echte een witte ridder die de wielersport gaat redden, nog even een woordje over zij beschermheer Jean-Marie Dedecker. Voor zijn nawoord is voor mij de term grotesk de enige juiste. Als ik hem juist begrijp, heeft de VLD hem buitengegooid omwille van zijn bewering dat drie Belgische toprenners op dopingkuur in Italië geweest waren (p 247-248)!

    Nu wat positieve commentaren, want die heb ik toch ook.

    Vooreerst, wat brengt die boek voor nieuws.

    Vooreerst, bij Telekom was er blijkbaar georganiseerd gebruik van epo en het boek heeft inderdaad de enorme verdienste dat er heel wat informatie opt afel gekomen is (door diverse bekentenissen), maar vele vragen blijven : wie was de spil : Godefroot of D'Hont? D'Hont zegt uiteraard Godefroot, maar de betrokken wielrenners wijzen eerder naar D'Hont, ook al denken ze dat Godefroot wel "op de hoogte geweest zal zijn". Hoe hard Ulrich gezondigd heeft, blijft voorlopig onduidelijk, terwijl het "geval Zabel" schijnt te bewijzen dat het wél mogelijk is een Tour "natuurlijk" te rijden.

    Voor het heden, buiten dat de huidige generatie, zuipt, spijt en hoereert (pp 207-209, maar zonder veel bewijzen, en zo te zien met veel spijt van de auteur dat door de sexuele activiteit van de renners zelf, het jachtterrein voor hun entourage nu behoorlijk ingekrompen is), weinig nieuws, en zeker neit concreets. Oh ja, toch nog wat : de schuld van alles lijkt bij de ploegdokters, de verzorgers waren veel meer bekommerd om eht welzijn van "hun" renner en zijn nooit zo buitensporig te werk gegaan als die dokters en professoren. En eigenlijk is dat nog waar ook.

    Over het verleden, ook niet zo veel.

    Vooreerst, er werd van alles en nog wat genomen, bij voorkeur wat (nog) neit opspoorbaar was. De fameuse "bidon van Jef" valt daaronder, maar was dat nu doping of niet? De Stimul-historie uit 1977 was daar een typisch voorbeeld van, renners slecht geïnformeerd en indereen tegen de lamp, behalve Roger de Vlaeminck die zijn pillen in de koers laten vallen had.

    Dan de Tour 1968 (P 160-161) : Jan Janssen heeft die tijdrit gewonnen omdat hij een nog neit opspoorbaar product (rilatine)had durven nemen en Van Springel niet (en Bracke ook wel niet). Kan zijn, en klopt in ieder geval met het karakter van beide renners.

    Vervolgens gedetailleerde infromatie over hoe te foefelen met urine, de ene al pijnlijker dan de anderen (leegtrekken en andere inspijten, condoom in de anus, peer onder de oksel) n vooral he Pollentier-historie. Straf verhaal en zware beschuldigingen : iedereen foefelde met medeweten van de controle-artsen (dat gerucht deed nog de ronde) en Pollentier is gepakt omdat hij (vooraf) verlinkt is door (een jaloerse) Maertens? Straf, en schandalig als het waar is, maar wel vreemd dat ik daar nog geen enkele reactie op gelezen heb.

    Het verhaal over de zwanger wielrenner ken ik al meer dan veertig jaar, maar ik dacht dat het Rentmeester in plaats van Foré was (P 183).

    Ander nieuws is dan wel dat dht Menthéour, die ook een boek uitebracht heeft (ten tijde van Festina en Voet) waarin hij met grote verve de vermoorde onschuld en het grote slachtoffer van de zeden van het peloton speelt, helemaal zo geen braaf ventje is en was (pp 23-24).

    Zijn onthullingen over het Franse rechtssysteem zijn niet niuew, dat hadden we al in 1998 gemerkt. Ik woonde toen in Duitsland en de Duitse pers was geschokt, een dergelijke aanpak van beschuldigden was volgens hen in Duitsland helemaal niet mogelijk of toegestaan (er stond bijna bij, ten minste nu niet meet, 45 of 50 jaar geleden misschien wel).

    Mijn conclusie aan het einde van het boek : en is dat nu alles????

    Maar ondanks al deze kritieken schijnen de gevolgen positief te zijn, ook al gelloof ik er niet veel van dat dit de bedoeling was (zeker niet van zijn politieke beschermheer). Moest er zuivering komen (en een hele klad malafide dokters en verzorgers uit het peloton geweerd worden) dan zal ik grif toegeven dat dit boek ondanks al zijn fouten een gebreken een heel belangrijke en positieve rol gespeeld heeft.

    Wat denken de andere lezers ervan?
    Patrick

    #2
    Hallo

    In elk geval al zeggen dat ik in Humo (naar aanleiding van het "peeruittreksel") las dat Michel Pollentier zelf niet gelooft dat Freddy Maertens hem zou verlinkt hebben. Ik ben waarschijnlijk wat bevooroordeeld als rasechte Maertensfan maar ik kan dat zelf ook nauwelijks geloven.

    Opmerking


      #3
      Oorspronkelijk geplaatst door Marc Bericht weergeven
      Hallo

      In elk geval al zeggen dat ik in Humo (naar aanleiding van het "peeruittreksel") las dat Michel Pollentier zelf niet gelooft dat Freddy Maertens hem zou verlinkt hebben. Ik ben waarschijnlijk wat bevooroordeeld als rasechte Maertensfan maar ik kan dat zelf ook nauwelijks geloven.
      Tja Marc, ik was dan helemaal geen Maertens-fan, in tegendeel (bij mij was het Merckx), maar daarom dit geloven is toch ook een stap te ver voor mij. Ik weet wel dat Maertens het toen inderdaad moeilijk had met het succes van zijn twee voormalige luitenanten die hem overvleugelden, maar vandaar een dergelijke machiavellistische streek, neen. Alleen al omdat zoiets voor mij neit bij zijn figuur en karakter past. Goedgelovig, ja, niet al te slim, ja, tot domme verklaringen te verleiden, ja, maar een rasechte schoft, en dan nog met "voorbedachte rade", neen!!!

      Toch blijf ik het gebrek aan reacties daarop vreemd vinden, niemand schijnt er zich iets van aan te trekken, terwijl ik eigenlijk zoiets erger vind dan epo inspuiten.

      Dat Pollentier het niet gelooft, is wat anders en bewijst voor mij niet zoveel (behalve dan dat er geen onweerlegbare bewijzen van Maertens' schuld zijn). In zijn plaats zou ik zoiets ook neit kunnne of willen geloven, want dat zou betekenen dat je jarenlang je kas afgedraaid hebt en dacht een vriend te zijn van een onvervalste, onscrupuleuze smeerlap...

      Maar zoals ik al zei, dat betekent niet dat ik het geloof, D'Hont springt trouwens nogal licht om met beschuldigingen, zie ook Beheyt als oorzaak van zijn val in 1963...
      Patrick

      Opmerking


        #4
        Oorspronkelijk geplaatst door patfey Bericht weergeven
        Ik heb van het Pinksterweekend geprofiteerd om dit boek helemaaluit te lezen, en ik ben eerlijk gezegd nogal ontgoocheld. Vooreerst staat er relatief weinig nieuws in (wat geeft het of Ris nu 60 of 64 hematocriet had, we wisten al lang dat hij heel veel had!), en verder staan er toch nogal wat vergissingen en incoherenties in...

        Een paar voorbeelden. Ik wil best aannemen dat Beheyt D'Hont bij het Kampioenschap van Vlaanderen (der niet aangeslotenen ofte onderbeginnelingen?) in 1957 de weg afsneed en gedeklasseerd werd, maar het is wel nogal grof als D'Hont ons probeert wijs te maken dat Beheyt hem dat opnieuw geflikt heeft bij de liefhebbers in 1963 (inderdaad, toen was Beheyt net Wereldkampioen geworden bij de profs)...

        Verder is het uiteraard ook een jaar ernaast als hij schrijft dat in die fameuse Alpe d'Huez rit uit 1978 van de Pollentier-peer historie "Eddy Merckx definitief door het ijs zakte" (p 194). Merckx was toen immers al gestopt en als sportdirecteur van C&A aanwezig in die Tour...

        Zijn bewering dat Riis op eht einde van de Tour 1996 zo onmachtig was door een teveel aan epo, testosteron, groeihormoon dat Ulrich maar aan te vallen had om hem in het verlies te rijden (p 76-77), is ook met een korreltje zout te nemen. Ulrich was in de eindfase van die Tour inderdaad beter dan Riis, maar Riis werd toch nog vierde, op een goede twee minuten van Ulrich, in de tijdrit op de voorlaatste dag. Dus zo afgepeigerd zal hij wel neit geweest zijn...

        Ook zijn stelling dat dr Alexander de "eerste sportdokter" was (p 121-122), is bepaald aanvechtbaar, vermits Rik Van Looy zicl al van midden de jaren vijftig door ene Dr Claes liet begeleiden.

        Ondertussen hebben we nog de tegenstrijdigheden in zijn verhaal over Ulrich spoot zelf in en daarna weer niet). Ook zijn verhalen over alcoholgebruik slaan de bal serieus mis (p 207-209. Ik weet niet of de renners vroeger al dan niet bier dronken, maar in het Tourreglement uit de jaren vijftig was wel voorzien datze aan tafel recht hadden op wijn (bij het avondmaal en bij het ontbijt). En Anquetil was nu toch ook zo geen geheelonthouder.

        Als ik nogal grote fouten vind in de controleerbare zaken, heb ik het altijd moeilijk om het waarheisdgehalte in te schatten van wat ik neit kan verifiëren.

        Zijn verhaal over amfetamines is trouwens ook niet erg coherent. Als je daarvan twee dagen moest recupereren, hoe losten de renners dat dan op in het gebergte, met meerdere zware bergritten na elkaar? OK, er waren soms spectaculaire inzinkingen, maar dat was eerder uitzondering dan regel. waren dat dan allemaal zo een superverwerkers van amfetamines?

        Zijn verhaal over het WK stayeren in 1963 is op dat gebied trouwens veelzeggend. Hij werd in de reeksen uitgeschakeld omdat hij amfetamines had genomen en daarvan nog niet hersteld was toen de laatste tien km de volgende dag gereden werden (p 124-125), maar hadden de anderen dan de vorige dag niets genomen, of waren die er opnieuw weer zo goed tegen bestand? Hij heeft trouwens niet opgegeven, maar eindigde 6de (op 7) op een vijftal ronden van winnaar De Loof. Misschien gaf hij op in de herkansingen, maar daaraan nam hij volgens mij niet eens meer deel.

        D'Hont "fietst' trouwens vlot over een paar lacunes in zijn carrière heen.Hij was duidelijk heel sterk als piepjong ventje (ik vermoed dus bij de neit-aangeslotenen), kwakkelde eerst wat als nieweling alvorens in 1959 derde te worden in he BK (voor Jokke Wouters) en kende dan een vrij goed begin bij de liefhebbers (onder meer winnaar van een van de afwachtingswedstrijden van de Omloop Het Volk), alvorens volledig weg te deemsteren. Immerds in 1962 en 1963 won hij respectievelijk één en drie wedstrijden. Dat zal wel de reden van zijn stayersavontuur geweest zijn... Stayerscarrière die minder glorieus was als hij laat uitschijnen. Hij won weliswaar een wedstrijd in Rocourt ter gelegenheid van een België-Duitsland, warin De Loof inderdaad opgaf, maar zelf gaf hij dan weer in het BK op. Zijn selectie voor het WK was niet zozeer aan zijn schitterende prestaties te danken, maar wel aan hett feit dat Belgiê toen maar drie liefhebber-stayers had, en het WK was toch in eigen land...

        Als ik dat allemaal zo bekij, stel ik me de vraag of hij dan toch niet meer "gesnoept" heeft van verboden producten als hij zelf toegeeft.

        Zijn morelen normen zijn trouwens ver van hoogstaand : de historie met de gestolen doktersvoorschriften (p 110-120), waar hij er toch, net als een doosje pillen voor zich houdt, zijn raad aan Ulrich om notabene zijn eigen ploegmaat Ris aan te vallen, zijn diverse avontuurtjes (je vrouw bedriegen met de vrouw van een van de renners die je verzorgt, dat is pas echte klasse), zijn verwijt aan Godefroot dat die de epo-uitgaven van Ampler, die met dat product bij Telekom was begonnen, niet wou terugbetalen, zijn voor mij veelzeggend.

        Na het proces van D'Hont gemaakt te hebben, echte een witte ridder die de wielersport gaat redden, nog even een woordje over zij beschermheer Jean-Marie Dedecker. Voor zijn nawoord is voor mij de term grotesk de enige juiste. Als ik hem juist begrijp, heeft de VLD hem buitengegooid omwille van zijn bewering dat drie Belgische toprenners op dopingkuur in Italië geweest waren (p 247-248)!

        Nu wat positieve commentaren, want die heb ik toch ook.

        Vooreerst, wat brengt die boek voor nieuws.

        Vooreerst, bij Telekom was er blijkbaar georganiseerd gebruik van epo en het boek heeft inderdaad de enorme verdienste dat er heel wat informatie opt afel gekomen is (door diverse bekentenissen), maar vele vragen blijven : wie was de spil : Godefroot of D'Hont? D'Hont zegt uiteraard Godefroot, maar de betrokken wielrenners wijzen eerder naar D'Hont, ook al denken ze dat Godefroot wel "op de hoogte geweest zal zijn". Hoe hard Ulrich gezondigd heeft, blijft voorlopig onduidelijk, terwijl het "geval Zabel" schijnt te bewijzen dat het wél mogelijk is een Tour "natuurlijk" te rijden.

        Voor het heden, buiten dat de huidige generatie, zuipt, spijt en hoereert (pp 207-209, maar zonder veel bewijzen, en zo te zien met veel spijt van de auteur dat door de sexuele activiteit van de renners zelf, het jachtterrein voor hun entourage nu behoorlijk ingekrompen is), weinig nieuws, en zeker neit concreets. Oh ja, toch nog wat : de schuld van alles lijkt bij de ploegdokters, de verzorgers waren veel meer bekommerd om eht welzijn van "hun" renner en zijn nooit zo buitensporig te werk gegaan als die dokters en professoren. En eigenlijk is dat nog waar ook.

        Over het verleden, ook niet zo veel.

        Vooreerst, er werd van alles en nog wat genomen, bij voorkeur wat (nog) neit opspoorbaar was. De fameuse "bidon van Jef" valt daaronder, maar was dat nu doping of niet? De Stimul-historie uit 1977 was daar een typisch voorbeeld van, renners slecht geïnformeerd en indereen tegen de lamp, behalve Roger de Vlaeminck die zijn pillen in de koers laten vallen had.

        Dan de Tour 1968 (P 160-161) : Jan Janssen heeft die tijdrit gewonnen omdat hij een nog neit opspoorbaar product (rilatine)had durven nemen en Van Springel niet (en Bracke ook wel niet). Kan zijn, en klopt in ieder geval met het karakter van beide renners.

        Vervolgens gedetailleerde infromatie over hoe te foefelen met urine, de ene al pijnlijker dan de anderen (leegtrekken en andere inspijten, condoom in de anus, peer onder de oksel) n vooral he Pollentier-historie. Straf verhaal en zware beschuldigingen : iedereen foefelde met medeweten van de controle-artsen (dat gerucht deed nog de ronde) en Pollentier is gepakt omdat hij (vooraf) verlinkt is door (een jaloerse) Maertens? Straf, en schandalig als het waar is, maar wel vreemd dat ik daar nog geen enkele reactie op gelezen heb.

        Het verhaal over de zwanger wielrenner ken ik al meer dan veertig jaar, maar ik dacht dat het Rentmeester in plaats van Foré was (P 183).

        Ander nieuws is dan wel dat dht Menthéour, die ook een boek uitebracht heeft (ten tijde van Festina en Voet) waarin hij met grote verve de vermoorde onschuld en het grote slachtoffer van de zeden van het peloton speelt, helemaal zo geen braaf ventje is en was (pp 23-24).

        Zijn onthullingen over het Franse rechtssysteem zijn niet niuew, dat hadden we al in 1998 gemerkt. Ik woonde toen in Duitsland en de Duitse pers was geschokt, een dergelijke aanpak van beschuldigden was volgens hen in Duitsland helemaal niet mogelijk of toegestaan (er stond bijna bij, ten minste nu niet meet, 45 of 50 jaar geleden misschien wel).

        Mijn conclusie aan het einde van het boek : en is dat nu alles????

        Maar ondanks al deze kritieken schijnen de gevolgen positief te zijn, ook al gelloof ik er niet veel van dat dit de bedoeling was (zeker niet van zijn politieke beschermheer). Moest er zuivering komen (en een hele klad malafide dokters en verzorgers uit het peloton geweerd worden) dan zal ik grif toegeven dat dit boek ondanks al zijn fouten een gebreken een heel belangrijke en positieve rol gespeeld heeft.

        Wat denken de andere lezers ervan?
        Dat van het "leegmaken" van de blaas en het vervangen door schone urine is nieuw voor mij. Het lijkt me in ieder geval vergelijkbaar met bloeddoping.

        Toch heb ik nog wat "feiten" gevonden. Niet iedereen gebruikte doping.
        1. Marc Madiot moet niets van doping hebben. Zijn hedendaagse opstelling lijkt dus niet hypocriet.
        2. Thomas Wegmüller werd ooit geflikt door Godefroot toen die de verzorger voorstelde om Wegmüller (bij wijze van experiment) onopspoorbare doping toe te dienen. Wegmüller kon hier achteraf niet om lachen. Het ging hier dacht ik om de GP des Nations. Ik denk dan ook dat Wegmüller ook een "schone" wielrenner is.
        Een wielrenner die beweert van niets te weten zou dus inderdaad de waarheid kunnen spreken. Dit verhaal moet verifieerbaar kunnen zijn en mocht dit waar zijn dan lijkt Godefroot toch wel echt ontmaskerd.

        Ook typerend. Na afloop van de door Pollentier gewonnen Ronde van Vlaanderen zaten ploegleider De Kimpe en sportdirecteur met de handen in het haar. Hoe zou Michel door de dopingcontrole moeten komen. Het was helemaal niet bij hen opgekomen dat hij wel eens schoon zou kunnen zijn.

        Gerrit Stevens

        Opmerking


          #5
          Oorspronkelijk geplaatst door Gerrit Stevens Bericht weergeven
          Ook typerend. Na afloop van de door Pollentier gewonnen Ronde van Vlaanderen zaten ploegleider De Kimpe en sportdirecteur met de handen in het haar. Hoe zou Michel door de dopingcontrole moeten komen. Het was helemaal niet bij hen opgekomen dat hij wel eens schoon zou kunnen zijn.

          Gerrit Stevens
          Ik denk dat een ploegleider die samenwerkte met Dhondt daar inderdaad geen illusies over had...
          Patrick

          Opmerking


            #6
            Oorspronkelijk geplaatst door Gerrit Stevens Bericht weergeven
            2. Thomas Wegmüller werd ooit geflikt door Godefroot toen die de verzorger voorstelde om Wegmüller (bij wijze van experiment) onopspoorbare doping toe te dienen. Wegmüller kon hier achteraf niet om lachen. Het ging hier dacht ik om de GP des Nations. Ik denk dan ook dat Wegmüller ook een "schone" wielrenner is.
            Een wielrenner die beweert van niets te weten zou dus inderdaad de waarheid kunnen spreken. Dit verhaal moet verifieerbaar kunnen zijn en mocht dit waar zijn dan lijkt Godefroot toch wel echt ontmaskerd.
            Gerrit Stevens
            Dat een wielrenner misschien van niets weet, is zeker geloofwaardig. Anderzijds, niets verder hierover gehoord in die hele "vlaag bekentenissen", waar naar mijn herinnering eigenlijk weinig ten laste van Godefroot uitkomt. misschien heeft hij toch niets ergers gedaan dan de andere kant uitgekeken? D'Hont is trouwens een nogal dubieuze bron, zeker als hij anderen beschuldigt. ik heb recent nog ergens gelezen (stom dat ik die referentie niet bijgehouden heb), dat het einde van zijn carrière veel minder had te doen met die val, dan met onderzoeken naar een netwerk van doping waarin hij (toen al) verwikkeld was... Die zaak met de doktersbriefjes die hij aanhaalt zou véél minder onschuldig geweest zijn dan hij ons will laten geloven. qua timing klopt dat trouwens, vermits hij naar Godefroot verwijst, wanneer hij schrijft dat de pers toen sprak over een "bekende oostvlaamse renner", welke hij dus was, maar die ook Godefroot had kunnen zijn. Dat ou dus logischerwijze de periode 1963-65 moeten zijn. Godefroot is trouwens zijn geliefde doelwit, want die verwijzing naar hem in die context lijkt me nogal gratuit.
            Patrick

            Opmerking


              #7
              Ik kocht het boek , las het en deed het dan van hand , maar nu heb ik wel een vraagje ivm dit boekje , klopt het dat Jef d'Hondt verzorger was bij de Boule d'Or ploeg in de 1981 Tour ?

              bij voorbaat dank

              Opmerking


                #8
                Oorspronkelijk geplaatst door patfey Bericht weergeven
                Tja Marc, ik was dan helemaal geen Maertens-fan, in tegendeel (bij mij was het Merckx), maar daarom dit geloven is toch ook een stap te ver voor mij. Ik weet wel dat Maertens het toen inderdaad moeilijk had met het succes van zijn twee voormalige luitenanten die hem overvleugelden, maar vandaar een dergelijke machiavellistische streek, neen. Alleen al omdat zoiets voor mij neit bij zijn figuur en karakter past. Goedgelovig, ja, niet al te slim, ja, tot domme verklaringen te verleiden, ja, maar een rasechte schoft, en dan nog met "voorbedachte rade", neen!!!

                Toch blijf ik het gebrek aan reacties daarop vreemd vinden, niemand schijnt er zich iets van aan te trekken, terwijl ik eigenlijk zoiets erger vind dan epo inspuiten.

                Dat Pollentier het niet gelooft, is wat anders en bewijst voor mij niet zoveel (behalve dan dat er geen onweerlegbare bewijzen van Maertens' schuld zijn). In zijn plaats zou ik zoiets ook neit kunnne of willen geloven, want dat zou betekenen dat je jarenlang je kas afgedraaid hebt en dacht een vriend te zijn van een onvervalste, onscrupuleuze smeerlap...

                Maar zoals ik al zei, dat betekent niet dat ik het geloof, D'Hont springt trouwens nogal licht om met beschuldigingen, zie ook Beheyt als oorzaak van zijn val in 1963...
                In de aflevering van Belga sport zou de oorzaak van de heterdaad eerder liggen bij het feit dat er ineens een andere dopingarts was die wat strenger keek naar de manier van plassen. Het "apparaat" van Pollentier deed het niet goed en toen was Michel in paniek.

                Opmerking


                  #9
                  Oorspronkelijk geplaatst door Gerrit Stevens Bericht weergeven
                  In de aflevering van Belga sport zou de oorzaak van de heterdaad eerder liggen bij het feit dat er ineens een andere dopingarts was die wat strenger keek naar de manier van plassen. Het "apparaat" van Pollentier deed het niet goed en toen was Michel in paniek.
                  Dat is ook in grote lijnen de uitleg die ik al op diverse andere plaatsen las.
                  Patrick

                  Opmerking


                    #10
                    Hallo

                    Op een andere plaats werd al vermeld dat de verzorger tijdens de Tour 1981 Gust Naessens was.

                    Opmerking


                      #11
                      Oorspronkelijk geplaatst door patfey Bericht weergeven
                      Ik heb van het Pinksterweekend geprofiteerd om dit boek helemaaluit te lezen, en ik ben eerlijk gezegd nogal ontgoocheld. Vooreerst staat er relatief weinig nieuws in (wat geeft het of Ris nu 60 of 64 hematocriet had, we wisten al lang dat hij heel veel had!), en verder staan er toch nogal wat vergissingen en incoherenties in...

                      Een paar voorbeelden. Ik wil best aannemen dat Beheyt D'Hont bij het Kampioenschap van Vlaanderen (der niet aangeslotenen ofte onderbeginnelingen?) in 1957 de weg afsneed en gedeklasseerd werd, maar het is wel nogal grof als D'Hont ons probeert wijs te maken dat Beheyt hem dat opnieuw geflikt heeft bij de liefhebbers in 1963 (inderdaad, toen was Beheyt net Wereldkampioen geworden bij de profs)...

                      Verder is het uiteraard ook een jaar ernaast als hij schrijft dat in die fameuse Alpe d'Huez rit uit 1978 van de Pollentier-peer historie "Eddy Merckx definitief door het ijs zakte" (p 194). Merckx was toen immers al gestopt en als sportdirecteur van C&A aanwezig in die Tour...

                      Zijn bewering dat Riis op eht einde van de Tour 1996 zo onmachtig was door een teveel aan epo, testosteron, groeihormoon dat Ulrich maar aan te vallen had om hem in het verlies te rijden (p 76-77), is ook met een korreltje zout te nemen. Ulrich was in de eindfase van die Tour inderdaad beter dan Riis, maar Riis werd toch nog vierde, op een goede twee minuten van Ulrich, in de tijdrit op de voorlaatste dag. Dus zo afgepeigerd zal hij wel neit geweest zijn...

                      Ook zijn stelling dat dr Alexander de "eerste sportdokter" was (p 121-122), is bepaald aanvechtbaar, vermits Rik Van Looy zicl al van midden de jaren vijftig door ene Dr Claes liet begeleiden.

                      Ondertussen hebben we nog de tegenstrijdigheden in zijn verhaal over Ulrich spoot zelf in en daarna weer niet). Ook zijn verhalen over alcoholgebruik slaan de bal serieus mis (p 207-209. Ik weet niet of de renners vroeger al dan niet bier dronken, maar in het Tourreglement uit de jaren vijftig was wel voorzien datze aan tafel recht hadden op wijn (bij het avondmaal en bij het ontbijt). En Anquetil was nu toch ook zo geen geheelonthouder.

                      Als ik nogal grote fouten vind in de controleerbare zaken, heb ik het altijd moeilijk om het waarheisdgehalte in te schatten van wat ik neit kan verifiëren.

                      Zijn verhaal over amfetamines is trouwens ook niet erg coherent. Als je daarvan twee dagen moest recupereren, hoe losten de renners dat dan op in het gebergte, met meerdere zware bergritten na elkaar? OK, er waren soms spectaculaire inzinkingen, maar dat was eerder uitzondering dan regel. waren dat dan allemaal zo een superverwerkers van amfetamines?

                      Zijn verhaal over het WK stayeren in 1963 is op dat gebied trouwens veelzeggend. Hij werd in de reeksen uitgeschakeld omdat hij amfetamines had genomen en daarvan nog niet hersteld was toen de laatste tien km de volgende dag gereden werden (p 124-125), maar hadden de anderen dan de vorige dag niets genomen, of waren die er opnieuw weer zo goed tegen bestand? Hij heeft trouwens niet opgegeven, maar eindigde 6de (op 7) op een vijftal ronden van winnaar De Loof. Misschien gaf hij op in de herkansingen, maar daaraan nam hij volgens mij niet eens meer deel.

                      D'Hont "fietst' trouwens vlot over een paar lacunes in zijn carrière heen.Hij was duidelijk heel sterk als piepjong ventje (ik vermoed dus bij de neit-aangeslotenen), kwakkelde eerst wat als nieweling alvorens in 1959 derde te worden in he BK (voor Jokke Wouters) en kende dan een vrij goed begin bij de liefhebbers (onder meer winnaar van een van de afwachtingswedstrijden van de Omloop Het Volk), alvorens volledig weg te deemsteren. Immerds in 1962 en 1963 won hij respectievelijk één en drie wedstrijden. Dat zal wel de reden van zijn stayersavontuur geweest zijn... Stayerscarrière die minder glorieus was als hij laat uitschijnen. Hij won weliswaar een wedstrijd in Rocourt ter gelegenheid van een België-Duitsland, warin De Loof inderdaad opgaf, maar zelf gaf hij dan weer in het BK op. Zijn selectie voor het WK was niet zozeer aan zijn schitterende prestaties te danken, maar wel aan hett feit dat Belgiê toen maar drie liefhebber-stayers had, en het WK was toch in eigen land...

                      Als ik dat allemaal zo bekij, stel ik me de vraag of hij dan toch niet meer "gesnoept" heeft van verboden producten als hij zelf toegeeft.

                      Zijn morelen normen zijn trouwens ver van hoogstaand : de historie met de gestolen doktersvoorschriften (p 110-120), waar hij er toch, net als een doosje pillen voor zich houdt, zijn raad aan Ulrich om notabene zijn eigen ploegmaat Ris aan te vallen, zijn diverse avontuurtjes (je vrouw bedriegen met de vrouw van een van de renners die je verzorgt, dat is pas echte klasse), zijn verwijt aan Godefroot dat die de epo-uitgaven van Ampler, die met dat product bij Telekom was begonnen, niet wou terugbetalen, zijn voor mij veelzeggend.

                      Na het proces van D'Hont gemaakt te hebben, echte een witte ridder die de wielersport gaat redden, nog even een woordje over zij beschermheer Jean-Marie Dedecker. Voor zijn nawoord is voor mij de term grotesk de enige juiste. Als ik hem juist begrijp, heeft de VLD hem buitengegooid omwille van zijn bewering dat drie Belgische toprenners op dopingkuur in Italië geweest waren (p 247-248)!

                      Nu wat positieve commentaren, want die heb ik toch ook.

                      Vooreerst, wat brengt die boek voor nieuws.

                      Vooreerst, bij Telekom was er blijkbaar georganiseerd gebruik van epo en het boek heeft inderdaad de enorme verdienste dat er heel wat informatie opt afel gekomen is (door diverse bekentenissen), maar vele vragen blijven : wie was de spil : Godefroot of D'Hont? D'Hont zegt uiteraard Godefroot, maar de betrokken wielrenners wijzen eerder naar D'Hont, ook al denken ze dat Godefroot wel "op de hoogte geweest zal zijn". Hoe hard Ulrich gezondigd heeft, blijft voorlopig onduidelijk, terwijl het "geval Zabel" schijnt te bewijzen dat het wél mogelijk is een Tour "natuurlijk" te rijden.

                      Voor het heden, buiten dat de huidige generatie, zuipt, spijt en hoereert (pp 207-209, maar zonder veel bewijzen, en zo te zien met veel spijt van de auteur dat door de sexuele activiteit van de renners zelf, het jachtterrein voor hun entourage nu behoorlijk ingekrompen is), weinig nieuws, en zeker neit concreets. Oh ja, toch nog wat : de schuld van alles lijkt bij de ploegdokters, de verzorgers waren veel meer bekommerd om eht welzijn van "hun" renner en zijn nooit zo buitensporig te werk gegaan als die dokters en professoren. En eigenlijk is dat nog waar ook.

                      Over het verleden, ook niet zo veel.

                      Vooreerst, er werd van alles en nog wat genomen, bij voorkeur wat (nog) neit opspoorbaar was. De fameuse "bidon van Jef" valt daaronder, maar was dat nu doping of niet? De Stimul-historie uit 1977 was daar een typisch voorbeeld van, renners slecht geïnformeerd en indereen tegen de lamp, behalve Roger de Vlaeminck die zijn pillen in de koers laten vallen had.

                      Dan de Tour 1968 (P 160-161) : Jan Janssen heeft die tijdrit gewonnen omdat hij een nog neit opspoorbaar product (rilatine)had durven nemen en Van Springel niet (en Bracke ook wel niet). Kan zijn, en klopt in ieder geval met het karakter van beide renners.

                      Vervolgens gedetailleerde infromatie over hoe te foefelen met urine, de ene al pijnlijker dan de anderen (leegtrekken en andere inspijten, condoom in de anus, peer onder de oksel) n vooral he Pollentier-historie. Straf verhaal en zware beschuldigingen : iedereen foefelde met medeweten van de controle-artsen (dat gerucht deed nog de ronde) en Pollentier is gepakt omdat hij (vooraf) verlinkt is door (een jaloerse) Maertens? Straf, en schandalig als het waar is, maar wel vreemd dat ik daar nog geen enkele reactie op gelezen heb.

                      Het verhaal over de zwanger wielrenner ken ik al meer dan veertig jaar, maar ik dacht dat het Rentmeester in plaats van Foré was (P 183).

                      Ander nieuws is dan wel dat dht Menthéour, die ook een boek uitebracht heeft (ten tijde van Festina en Voet) waarin hij met grote verve de vermoorde onschuld en het grote slachtoffer van de zeden van het peloton speelt, helemaal zo geen braaf ventje is en was (pp 23-24).

                      Zijn onthullingen over het Franse rechtssysteem zijn niet niuew, dat hadden we al in 1998 gemerkt. Ik woonde toen in Duitsland en de Duitse pers was geschokt, een dergelijke aanpak van beschuldigden was volgens hen in Duitsland helemaal niet mogelijk of toegestaan (er stond bijna bij, ten minste nu niet meet, 45 of 50 jaar geleden misschien wel).

                      Mijn conclusie aan het einde van het boek : en is dat nu alles????

                      Maar ondanks al deze kritieken schijnen de gevolgen positief te zijn, ook al gelloof ik er niet veel van dat dit de bedoeling was (zeker niet van zijn politieke beschermheer). Moest er zuivering komen (en een hele klad malafide dokters en verzorgers uit het peloton geweerd worden) dan zal ik grif toegeven dat dit boek ondanks al zijn fouten een gebreken een heel belangrijke en positieve rol gespeeld heeft.

                      Wat denken de andere lezers ervan?
                      Omdat ik alle berichten over Piet Rentmeester zocht op Wielerarchieven, wil ik bij degene die gaan over het broodje-aap verhaal van de zwangerschap, de rectificatie plaatsen. Ere wie ere toekomt.

                      Wielerexpress 2004 p 96:
                      Ik citeer:
                      'De achterhaalde anekdote over een 'zwangere Piet Rentmeester'
                      Het is in de jaren zestig dat een frequente dopingcontrole wordt doorgevoerd. Niet zelden wordt de controle geflikt door urine van een ander in te leveren. Historisch is het verhaal dat Piet Rentmeester urine van zijn vrouw, die toen in verwachting was, na een bepaalde koers ingeleverd zou hebben. Volgens diverse media luidde de uitslag: 'Proficiat Piet, je bent in verwachting'.
                      Dit verhaal is door allerlei publicaties een eigen leven gaan leiden, totdat Piet in 1998 'tegenstappen' ondernam. Hij was ervan overtuigd dat er destijds een grap via de media met hem was uitgehaald en vroeg, dus ruim dertig jaar later, advies aan de inmiddels vermaarde Prof. Dr. Debackere de gewezen Directeur van het Controlelaboratorium voor Dopingonderzoek en voorzitter van de eerste Vlaamse Antidopingcommissie. Kortom, niet zomaar iemand.
                      Wij citeren een gedeelte van de brief die aan Piet Rentmeester op 4 augustus 1998 werd verzonden:
                      Als dopingspecialist moet ik u formeel benadrukken dat dit inderdaad een fabeltje was en nooit wetenschappelijk aangetoond werd, eenvoudig omdat in die tijd (1965) de hormonen die een vrouw aanmaakt tijdens de zwangerschap nog niet detecteerbaar waren en er dus geen controle op die hormonen kon worden uitgevoerd worden.
                      Inmiddels heeft Piet bij diverse media die na augustus 1998 deze 'historische en hilarische' uitslag nog eens memoreerden, via deze brief een rectificatie afgedwongen.

                      Feit blijft daarnaast dat Piet heden ten dage (2004 n.v.d.r.) als coureur bij een medische controle wederom problemen zou kunnen krijgen. Hij overhandigt ons althans een algeheel keuringsrapport van het Laboratorium Klinische Biologie uit Antwerpen en onder de noemer hematologie signaleren wij dat Piet een hematokrietwaarde bezit van 50,3 daar waar een waarde van 50 als maximum is toegestaan.
                      Piet: 'Ik heb dit medisch bewijs destijds naar Jean Nelissen gestuurd. Hij was toen een boek over doping aan het schrijven en ik wees hem erop dat renners volgens mij, ten onrechte een startverbod zouden kunnen krijgen. Hij heeft er helaas nooit over gepubliceerd.'

                      Opmerking

                      Bezig...
                      X