Aankondiging

Samenvouwen
Nog geen aankondiging.

Aan de duinrand

Samenvouwen
X
 
  • Filter
  • Tijd
  • Weergeven
Clear All
nieuwe berichten

    Aan de duinrand

    Aan de duinrand van Noordwijkerhout had ik familie wonen. Ome Cor en tante Annie Meeuwenoord hadden het er maar druk mee om de negen kelen van hun kinderen te voeden. Toch was er altijd plaats om er in de vakantietijd te logeren. Eten was er altijd genoeg, want dat verbouwde Oom Cor zelf op zijn tuinderij. Wel was het de gewoonste zaak van de wereld dat je als logé ook meewerkte op zijn tuin. Samen met mijn neefjes bond ook ik een jute zak om de knieën. Al kruipend een tenen mand meesleurend deden we een wedstrijdje bonen plukken. De winnaar kreeg van tante Annie na het avondmaal een toetje griesmeelpudding extra. Ik moet bekennen dat het mij nooit is gelukt die wedstrijd winnen, de eer ging altijd naar een van mijn neefjes. Niet erg, want mijn revanche nam ik doorgaans in de avonduren wel met hardfietsen. Als we op gewone dikkebandenfietsen tegenover de kerk in het dorp stonden opgesteld voor het 'rondje Ruigenhoek' stond ik mijn mannetje.
    Het trainingsrondje Ruigenhoek, dat iedere avond ettelijke keren moest worden genomen gold als opwarming voor de jaarlijks terugkerende Ronde van Sint Bavo.
    De Sint Bavo in Noordwijkerhout is een krankzinnigengesticht voor rooms-katholieke mannen, het is gesticht door de Congregatie van de Broeders van Liefde. Er ligt een smal en bochtig parkoers omheen waarop onder grote belangstelling begin september tijdens de feestweek een dikkebandenrace voor dorpelingen werd gehouden met daarna een KNWU koers. Niet zelden vlogen slecht sturende dorpelingen tot hilariteit van de toeschouwers uit de bocht zo de struiken in. Voor de winnaar lag langdurige roem in verschiet. Sommige deelnemers hebben er status mee opgebouwd. Een gekkebekkentrekkende woesteling die werkelijk kon fietsen alsof hij zo uit het gesticht zelf kwam vestigde alle aandacht op zich. Reden waarom hij in het dorp de naam van 'Gekke Arie' kreeg toebedeeld. Enkele jaren later zag ik hem op dezelfde karakteristieke wijze bij de amateurs de ronde van Sint Bavo winnen. Heel het dorp werd gek en Arie werd op handen gedragen. Oh, wat zou ik graag zo goed als Arie van Wetten willen zijn!
    Iedere avond klokslag zeven uur stonden mijn neef en ik met ‘gewone’ fietsen aan de start. Gezeten op de trap van het kerkportaal deed een pseudo Jan Cottaar met zelfgemaakte megafoon op ludieke wijze iedere ronde verslag van de stand van zake. Namen als Fausto Coppi, Wout Wagtmans of Fred Debruyne galmden over het kerkplein en meneer Pastoor keek vanuit zijn raam goedkeurend toe, want op zondag zaten die knapen allemaal devoot in zijn kerk.
    Arie van Wetten was het dikke banden racen inmiddels wel ontgroeid, maar soms reed hij wel eens met ons mee op zijn racefiets. Hij had de verstandige overstap naar het echte wielrennen gemaakt en ontwikkelde zich via 23 nieuwelingen zeges pijlsnel tot een zeer sterke amateurrenner. Smijten met zijn oerkracht was zijn handelsmerk. In 1957 klopte Ploegleider Kees Pellenaars plotseling bij hem aan met het verzoek om als onafhankelijke (semi prof) tot de Locomotief wielerploeg toe te treden. Dan zou Arie deel kunnen nemen aan de Tour de France van dat jaar. Hij vond het zo’n gek idee nog niet en stemde toe mits er een nieuwe fiets voor hem klaar stond. Nou die fiets kreeg hij wel van 'Den Pel'.
    Na een goede ronde van Spanje te hebben gereden waar hij met een 9e plaats in het eindklassement huiswaarts keerde selecteerde Pellenaars hem voor de Tour de France. Noordwijkerhout stond op zijn kop. De Tour van 1957 werd echter een deceptie, want in de 2e etappe al moest Arie vanwege de immense hitte samen met 26 anderen waaronder Charley Gaul en Wout Wagtmans de strijd staken. Het hele dorp dat helemaal in de ban van Arie en de Tour de France was geraakt dumpte gedesillusioneerd hun idool Arie van Wetten van de een op de andere dag tot Arie Afstap. Zelf ben ik een keer opgestapt nog voor de Tour de France van start ging. Dat doet pijn. Ze zouden je maar de rest van je leven Jan Opstap noemen! Krankzinnig toch?

    #2
    Mooi verhaal weer, Jan. Maar Arie van Wetten als negende in de eindstand van de Vuelta, dat klopt toch echt niet. Waarschijnlijk in één van de kleinere rittenkoersen in Spanje.

    Opmerking

    Bezig...
    X